Czas żniw - Samantha Shannon 📖

Mało jest obecnie osób z kręgu książkoholików, które do tej pory nie zetknęły się z serią The Bone Season. Książki autorstwa Samanthy Shannon na całym świecie podbijają serca czytelników zrzeszając coraz to większe grono fanów historii Paige. Po przeczytaniu wielu zachwalających opinii byłam przekonana, że nie mogę przejść obojętnie koło pierwszych trzech części wydanych do tej pory w Polsce. Zapraszam na recenzję pierwszego tomu zatytułowanego "Czas żniw"!

Autorka: Samantha Shannon

Tytuł: Czas żniw
Tytuł oryginalny: The bone season

Wydawnictwo: SQN

Ilość stron: 520

Data premiery: 6 listopada 2013
Ocena: 9,5/10

Rok 2059. Dziewiętnastoletnia Paige Mahoney pracuje w kryminalnym podziemiu Sajonu Londyn. Jej szefem jest Jaxon Hall, na którego zlecenie pozyskuje informacje, włamując się do ludzkich umysłów. Paige jest sennym wędrowcem i w świecie, w którym przyszło jej żyć, zdradą jest już sam fakt, że oddycha.

Pewnego dnia jej życie zmienia się na zawsze. Na skutek fatalnego splotu okoliczności zostaje przetransportowana do Oksfordu – tajemniczej kolonii karnej, której istnienie od dwustu lat utrzymywane jest w tajemnicy. Kontrolę nad nią sprawuje potężna, pochodząca z innego świata rasa Refaitów. Paige trafia pod protektorat tajemniczego Naczelnika – staje się on jej panem i trenerem, jej naturalnym wrogiem. Jeśli Paige chce odzyskać wolność, musi poddać się zasadom panującym w miejscu, w którym została przeznaczona na śmierć.

Niedaleka przyszłość, szerząca się plaga jasnowidztwa opanowuje coraz to więcej umysłów czyniąc je skażonymi. Osoby obdarzone darem widzenia są uznawane za chore i niebezpieczne. Nie sposób nad nimi zapanować. Tak przedstawiają się realia w przyszłości odległej o lekko ponad 30 lat. Witaj w Sajonie!

Lektura pierwszego rozdziału była przyjemna, jednak dość oporna. Na początku nagromadzenie pojęć związanych z Londynem 2059 roku i jego mieszkańcami przysparza trudności w płynnym czytaniu. Momentami musiałam przeczytać niektóre zdania ponownie, aby móc w pełni zrozumieć ich sens. Nie umniejsza to złożoności i świetności wykreowanego świata, pozostaje on tak samo imponujący. Od pierwszych stron zostajemy postawieni przed faktem dokonanym - autorka doskonale wie jakie uniwersum chce wykreować i sukcesywnie nas do niego wprowadza.

"Ćma jest blada, słaba, brzydka. Żałosna i autodestrukcyjna. Nie może o sobie decydować,

ponieważ kiedy zobaczy płomień, pożąda jego ciepła. A kiedy zbliży się do niego, płonie."

Akcja pędzi! Przez całą książkę akcja pędzi i ani na chwilę nie zwalnia. Z każdą kolejną stroną coraz ciężej jest się oderwać i odłożyć lekturę choćby na chwilę na bok. Obowiązki codziennego życia idą w odstawkę - świat rzeczywisty przestaje mieć znaczenie. Zanim zdasz sobie sprawę, że przewracasz kartkę, docierasz już do ostatniego rozdziału.

Bohaterowie to kolejna mocna strona tego tytułu. Choć nie jestem przekonana czy posiada według mnie jakieś słabe. Paige, główna bohaterka, jest pyskata, twarda, niezłomna i pewna tego, o co walczy. Jaxon, jeden z bossów nielegalnego podziemia, to stanowczy i momentami brutalny realista. Naczelnik, stojący wysoko w hierarchii Refaita, jest skryty, a na dodatek można określić go mianem skrytego marzyciela. Każda z pozostałych postaci, a jest ich niezwykle wiele, jest barwna, wyjątkowa, wykreowana w odmienny sposób od pozostałych.

Co najbardziej pokochałam w tej książce? Wyjątkowy świat. Pierwszy raz mam styczność z tak złożonym światem opartym na umiejętności jasnowidzenia. I to na dodatek w tak wielu przeróżnych formach. 

"Zaufanie. Rozpoznałam to słowo. Zalany słońcem kwiat na skraju postrzegania,

wabiący do innego świata."

"Czas żniw" jest zdecydowanie jedną z najlepszych książek z kręgu fantastyki ostatnich lat. Po jej przeczytaniu cały fenomen i pochwały stały się dla mnie w pełni zrozumiałe. Fabuła, akcja, starannie dopracowane uniwersum składają się na fenomenalne dzieło. Uprzedzając pytanie skąd w takim razie ocena 9.5, a nie 10, odpowiadam w następujący sposób: "Czas żniw" to najlepszy debiut jaki czytałam, a czytając go już po pierwszych rozdziałach wiedziałam, że zasłuży on na 10/10, jednak mając świadomość, iż jest to debiut, wolę pozostawić sobie możliwość podniesienia oceny dzieła autorki w przypadku kolejnych tomów. W końcu, jeśli pierwszemu tomowi dałabym 10, a następne biłyby go na głowę, to nie pozostawałoby mi nic innego, jak tylko wyjść poza skalę. :)